Sanal Gerçeklik (VR), benzetilmiş bir ortam yaratmak için bilgisayar teknolojisinin kullanılmasıdır.05 Temmuz 2019 Sanal Gerçeklik (VR), benzetilmiş bir ortam yaratmak için bilgisayar teknolojisinin kullanılmasıdır. Geleneksel kullanıcı arayüzlerinin aksine, VR kullanıcıyı bir deneyime yerleştirir. Önlerinde bir ekran görüntülemek yerine, kullanıcılar suya batırılmış ve 3D dünyalarla etkileşime girebiliyor. Görme, duyma, dokunma, hatta kokulama gibi mümkün olduğunca çok duyuyu simüle ederek, bilgisayar bu yapay dünyaya bir kapı bekçisi haline getirilir. Neredeyse VR deneyimine ilişkin tek sınırlama, içeriğin kullanılabilirliği ve ucuz bilgi işlem gücüdür.
Sanal Gerçeklik ile Artırılmış Gerçeklik Arasındaki Fark Nedir?
Sanal Gerçeklik ve Artırılmış Gerçeklik aynı madalyonun iki yüzüdür. Artırılmış Gerçekliği, gerçek dünyada bir ayağı olan VR olarak düşünebilirsiniz: Artırılmış Gerçeklik, gerçek ortamdaki yapay nesneleri taklit eder; Sanal Gerçeklik yaşamak için yapay bir ortam yaratır. Artırılmış Gerçeklik'te, bilgisayar bir kameranın konumunu ve yönünü belirlemek için sensörler ve algoritmalar kullanır. Ardından AR teknolojisi, 3B grafikleri, kameranın bakış açısından göründüğü gibi oluşturur ve bilgisayar tarafından oluşturulan görüntüleri bir kullanıcının gerçek dünya görüşü üzerine yerleştirir. Sanal Gerçeklikte, bilgisayar benzer sensörleri ve matematiği kullanır. Bununla birlikte, gerçek bir kamerayı fiziksel bir ortamın içine yerleştirmek yerine, kullanıcının gözlerinin konumu taklit edilmiş ortamın içine yerleştirilmiştir. Kullanıcının kafası dönerse, grafik buna göre tepki verir. Sanal nesneleri ve gerçek bir sahneyi birleştirmek yerine, VR teknolojisi kullanıcı için ikna edici, etkileşimli bir dünya yaratır.
Sanal Gerçeklik Teknolojisi
Sanal Gerçeklik’in en iyi tanınan bileşeni başa takılan ekrandır (HMD). İnsanlar görsel canlılardır ve ekran teknolojisi genellikle sürükleyici Sanal Gerçeklik sistemleri ve geleneksel kullanıcı arayüzleri arasındaki en büyük farktır. Örneğin, CAVE otomatik sanal ortamları, sanal içeriği oda büyüklüğünde ekranlarda aktif olarak görüntüler. Üniversitelerdeki ve büyük laboratuvarlardaki insanlar için eğlenceli olsalar da, tüketici ve endüstriyel giyilebilir alanlar vahşi batıdır. Ortaya çıkan donanım ve yazılım seçeneklerinin çokluğu ile giyilebilirlerin geleceği ortaya çıkıyor ancak henüz bilinmiyor. HTC Vive Pro Eye, Oculus Quest ve Playstation VR gibi kavramlar ön plana çıkıyor, ancak Google, Apple, Samsung, Lenovo ve sektöre yeni daldırma ve kullanılabilirlikle şaşırtabilecek diğerleri gibi oyuncular da var. Kim öne çıkıyorsa, oturma odasında, ofiste veya fabrika katında çalışabilen kask boyutunda bir cihaz satın almanın basitliği HMD'lerin merkezini yaptı. Sanal Gerçeklik teknolojileri söz konusu olduğunda sahne.
Sanal Gerçeklik ve Sesin Önemi
İkna edici Sanal Gerçeklik uygulamaları sadece grafiklerden daha fazlasını gerektirir. Hem işitme hem de görme, bir kişinin mekan hissinin merkezindedir. Aslında, insanlar sesli ipuçlarına görsel ipuçlarından daha hızlı tepki verir. Gerçekten sürükleyici Sanal Gerçeklik deneyimleri oluşturmak için, doğru çevresel sesler ve mekansal özellikler şarttır. Bunlar sanal bir dünyaya güçlü bir varlık hissi veriyor. Sanal Gerçeklik deneyimine giren binoral ses ayrıntılarını tecrübe etmek için, bazı kulaklıkları takın ve Verge tarafından yayınlanan bu sesli Infographic ile inceleyin. Görsel-işitsel bilgi Sanal Gerçeklik'te en kolay şekilde çoğaltılırken, aktif araştırma ve geliştirme çalışmaları hala diğer duyularda yürütülmektedir. Çok yönlü koşu bandı gibi dokunsal girdiler, kullanıcıların bir sandalyede veya bir kanepede oturmak yerine bir simülasyondan geçtiklerini hissediyorlar. Bedensel zeka veya dokunma geri besleme teknolojisi olarak da bilinen dokunsal teknolojiler, basit eğirme ağırlıklı "gür" motorlarından fütüristik ultrason teknolojisine doğru ilerledi. Artık görsel VR deneyimlerinin yanı sıra gerçek hayattaki hisleri duymak ve hissetmek mümkün.
