Akıllı şehirler kamusal alanlarımızı nasıl inşa ettiğimizi ve yönettiğimizi değiştirebilir.08 Mart 2019Nesnelerin İnterneti veya IoT, dünyada artık internete bağlı, veri toplayan ve paylaşan milyarlarca fiziksel cihazı ifade eder. Ucuz işlemciler ve kablosuz ağlar sayesinde, herhangi bir şeyi haptan uçağa, otomatik sürüş arabasına IoT'nin bir parçası haline getirmek mümkündür. Bu, aksi takdirde aptal olan cihazlara dijital bir zeka katıyor ve bu sayede insanla uğraşmadan gerçek zamanlı veri iletişimini sağlıyor, dijital ve fiziksel dünyaları etkin bir şekilde birleştiriyorlar. Temel nesnelere algılayıcı ve istihbarat ekleme fikri 1980'lerde ve 1990'larda tartışıldı, ancak bazı eski projeler dışında ilerleme yavaştı çünkü teknoloji hazır değildi. Harcanabilir ancak tek kullanımlık olacak kadar ucuz ve güçlü olan işlemciler milyarlarca cihaza bağlanmak için uygun maliyetli hale gelmeden önce gerekliydi. Kablosuz iletişim kurabilen düşük güçlü yongalar olan RFID etiketlerinin benimsenmesi, bu sorunların bir kısmını çözdü ve geniş bantlı internet ve hücresel ve kablosuz ağların kullanılabilirliğini arttırdı. IPv6'nın kabul edilmesi - diğer şeylerin yanı sıra, dünyanın (veya gerçekten de bu galaksinin) ihtiyaç duyacağı her cihaz için yeterli IP adresi sağlamalıdır - IoT'nin ölçeklendirilmesi için gerekli bir adımdı. Kevin Ashton, teknolojinin vizyonu yakalaması için en az on yıl sürmesine rağmen, 1999'da 'Nesnelerin İnterneti' ifadesini kullandı. IoT başlangıçta, uygulamasının bazen makineden makineye (M2M) olarak bilindiği yerlerde, işletme ve imalat için en ilginç olanıydı, ancak şimdi evlerimizi ve ofislerimizi akıllı cihazlarla doldurmaya, neredeyse onu ilgilendiren bir şeye dönüştürmeye odaklanıyor herkes. İnternete bağlı cihazlar için ilk öneriler, 'bloglar' (kendileri hakkında internete blog ve kayıt yapan nesneler), her yerde bulunabilen hesaplama , görünmez hesaplama ve yaygın hesaplamaları içeriyordu. IoT'nin iş dünyası için sağladığı faydalar özel uygulamaya bağlıdır, ancak asıl önemli olan işletmelerin kendi ürünleri ve kendi iç sistemleri hakkında daha fazla veriye erişebilmeleri ve bunun sonucunda değişiklik yapma konusunda daha büyük yeteneklere sahip olmalarıdır. Üreticiler ürünlerindeki bileşenlere sensörler ekliyor, böylece performanslarını nasıl yansıttığına dair verileri geri alabiliyorlar. Bu, bir bileşenin arızalanması ve zarar vermeden önce onu değiştirmesi muhtemel olduğunda şirketlerin fark etmelerine yardımcı olabilir. Şirketler ayrıca, bu sensörlerin ürettiği verileri, sistemlerini ve tedarik zincirlerini daha verimli hale getirmek için kullanabilir, çünkü gerçekte neler olup bittiğiyle ilgili daha doğru veriler olacaktır.
